Nang mag-sorry si Niknok.

Secret nalang syempre kung ano man pinag-awayan namin. 

Panay pangungulit nya na pupuntahan nya ko at sige lang din ako sa pagsisiungaling na wala ko sa bahay etc. Sige lang ang text nya na di sya maka-focus(Kasi may klase sya non.) na nalulungkot sya etc. and ung classmate nya na close friend din nya nagtetext na sakin.

                                    Les: Joana, nalulungkot daw si nok. Bati mo na daw sya. Haha.

                                           Kaen daw kayo mamaya.

                                   Me: Busog kamo ako hanggang Monday.

                                  Les: Kahit na daw. Basta magkita daw kayo mamaya. Dinner daw  

                                         kayo.

                                 Me: *no reply*

                                Les: Sakit daw likod nya pati puso nya. Hahaha.

                               Me: Pabunot nya kamo.

So pumunta sya sa bahay, kahit di ako nagrereply. Haha. Sakto naman nag-vivideoke ko nung dumating sya. So pinakanta ko sya para makabawi din sa kasalanan na ginawa nya.

Pinakanta ko sya! :))

Kasi kung hindi pauuwiin ko talaga sya. Haha.

And this! :'>

Sumulat sya sa likod ni Kokey. :))

At dahil may pentel pen.

l.o.v.e

Nagkababuyan na. Hahaha.

 

 Kamusta naman ang ichura mo Mahal? :))

 

Kami ang mag-kasintahang bihira magkatampuhan. Pero wagas pag nagkaron ng tampuhan. Hahaha. I mean yung katampo-tampo naman talaga. Kasi may mga bagay naman na pede daanin sa usapan nalang e. :>

August 20, 2011